UNIDO ดำเนินการอะไรที่สนใจบ้างในเดือนเมษายน

1. สนับสนุนประเทศสมาชิกในการให้คำแนะนำทางด้านเทคนิคในการแก้ปัญหาผลกระทบจากสถานการณ์โควิค-19 ที่มีต่อด้านความปลอดภัยของอาหารและการดำเนินธุรกิจอาหาร

เมื่อวันที่ 9 เมษายน ผู้เชี่ยวชาญจากเครือข่ายอาหรับด้านการวิเคราะห์ความเสี่ยงทางด้านอาหาร (AFRANet) ได้ทำรายงานการทางเทคนิคเกี่ยวกับความรู้ทางวิทยาศาสตร์ล่าสุดเกี่ยวกับโควิค-19 และไวรัสที่เกี่ยวข้อง SARS-CoV-2 ที่ส่งผลกระทบต่อด้านความปลอดภัยของอาหารและการดำเนินธุรกิจอาหารในกลุ่มประเทศอาหรับ โดยรวมถึงชุดมาตรการเพื่อส่งเสริมวิธีการจัดการความเสี่ยงและสุขอนามัยทางด้านอาหาร โดยมุ่งเน้นลดความเสี่ยงของการแพร่กระจายของไวรัสในกลุ่มของผู้ประกอบการอาหารและรักษาให้ภาคการผลิตอาหารเป็นภาคส่วนที่สำคัญในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจโลก

โดยผู้เชี่ยวชาญที่ร่วมในรายงานดังกล่าวเป็นผู้ที่ผ่านโครงการอบรมที่องค์การ UNIDO มีส่วนสนับสนุนในการให้ความรู้ทางด้านเทคนิคเพื่อการดำเนินงานของธุรกิจผลิตอาหารในประเทศและทั่วโลกในบริบทของสถานการณ์แพร่ระบาดของโควิค-19 นอกจากนี้ฝ่ายโภชนาการและระบบอาหารในแผนกธุรกิจการเกษตรของ UNIDO มีความพร้อมที่จะช่วยเหลือประเทศสมาชิกในการให้คำแนะนำทางเทคนิคแก่ผู้ประกอบการธุรกิจอาหารและหน่วยงานกำกับดูแลที่เกี่ยวข้องกับการริเริ่มพัฒนาศักยภาพต่างๆ อีกด้วย

2. สร้างทักษะให้แก่เจ้าหน้าที่ภาคการเกษตรและวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) ผ่านระบบการเรียนรู้ทางอินเตอร์เน็ต (e-learning) ในประเทศมองโกเลีย

เมื่อวันที่ 20 เมษายน องค์การ UNIDO ยังคงทำพันธกิจในการช่วยประเทศสมาชิกให้บรรลุเป้าหมายการพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างบูรณาการและยั่งยืน และเนื่องจากสถานการณ์แพร่ระบาดของโควิค-19 จึงทำให้การจัดการฝึกอบรมต้องทำผ่านอุปกรณ์การเรียนการสอนออนไลน์และการสัมมนาผ่านเว็บการฝึกอบรมออนไลน์

รายละเอียดโครงการ – โครงการสนับสนุนให้เกิดการจ้างงานในประเทศมองโกเลีย ภายใต้การสนับสนุนเงินทุนจากสหภาพยุโรปและดำเนินร่วมกับกระทรวงอาหาร เกษตรกรรมและอุตสาหกรรมเบาของประเทศมองโกเลีย องค์การ UNIDO ได้ดำเนินการจัดสัมมนาผ่านเว็บ โดยมีผู้เข้าร่วมหลายกว่า 350 คนจากจังหวัดต่างๆ ทั่วประเทศ 21 จังหวัด โดยสัมมนาจัดขึ้นระหว่างวันที่ 15-30 เมษายน 2563 โดยมีผู้เข้าร่วม คือ  เจ้าหน้าที่รัฐบาลท้องถิ่นเพื่อการเกษตรและวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ผู้แทนของบริษัทและองค์กรเอกชน และกลุ่มผู้เลี้ยงสัตว์ โดยวัตถุประสงค์ของโครงการเพื่อแนะนำหลักสูตรระบบการเรียนการสอนออนไลน์ของ UNIDO ซึ่งสามารถสอนหรือเรียนรู้ได้ทุกที่ทุกเวลาแก่ภาคอุตสาหกรรมเบา (light sector industry) โดยในขณะนี้หลักสูตรประกอบด้วย “วิธีจัดการกับก๊าซไฮโดรเจนซัลไฟด์” “การปฐมพยาบาลเบื้องต้นในที่ทำงาน”, “วิศวกรรมการออกแบบรองเท้า” และ “การผลิตเครื่องหนังอย่างยั่งยืน” (ภาษามองโกเลีย)

3. ร่วมมือกับองค์การความร่วมมือเพื่อการพัฒนาแห่งนอร์เวย์ (Norad) เพื่อช่วยลดผลกระทบจากสถานการณ์โควิค-19 ที่มีต่อ SMEs

องค์การ UNIDO และองค์การความร่วมมือเพื่อการพัฒนาแห่งนอร์เวย์ (Norad) ได้เปิดเผยกรอบโปรแกรม    เชิงระบบ (large-scale new programmatic framework) ของโปรแกรม Global Market Access Program (GMAP) โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อตอบสนองต่อความท้าทายด้านคุณภาพและการปฏิบัติตามกฎระเบียบที่ประเทศกำลังพัฒนากำลังเผชิญ เมื่อพยายามเข้าถึงตลาดต่างประเทศและการส่งออกผลิตภัณฑ์ของตนให้สำเร็จ และยิ่งเมื่อโลกเผชิญกับสถานการณ์การแพร่ระบาดของโควิค-19 ยิ่งทำให้ความท้าทายและความยากเหล่านี้มีความสำคัญมากกว่าที่เคยเป็น วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมต้องการความช่วยเหลือเพื่อความอยู่รอดปรับตัวและดำเนินธุรกิจต่อไปในสภาพแวดล้อมใหม่ที่ท้าทายมากกว่าแต่ก่อน

โดยทาง Norad จะให้เงินทุนสนับสนุนจำนวน 9.5 ล้านยูโรแก่โปรแกรม GMAP เพื่อจะช่วยผู้ประกอบการ SMEs ในประเทศกำลังพัฒนามีความยืดหยุ่นมากขึ้นและการเข้าถึงตลาดโลก โดยใช้แนวทางเชิงระบบ

โปรแกรม GMAP มุ่งเน้นการสร้างความยืดหยุ่นให้แก่ธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs)  และการเข้าถึงตลาดโลกโดยใช้ผ่าน 3 ขั้นตอนนวัตกรรมเชิงระบบ โดยมุ่งเป้าไปที่:

• การเสริมสร้างความสามารถทางเทคนิคและความยั่งยืนของสถาบันที่เกี่ยวข้องกับโครงสร้างพื้นฐานคุณภาพ
• ส่งเสริมให้ผู้ประกอบการ SMEs ปฏิบัติตามมาตรฐานสากลและระเบียบข้อบังคับทางเทคนิคสากล
• ปลูกฝังและเสริมสร้างวัฒนธรรมด้านคุณภาพ

โดยในปัจจุบันมีประเทศที่ได้รับการคัดเลือกในการดำเนินโครงการ 3 ประเทศ คือ เอธิโอเปีย โคลอมเบียและเมียนมาและในการดำเนินการลำดับถัดไปจะมีการเพิ่มอีกสองประเทศคู่ค้า

แหล่งที่มา :

https://www.unido.org/news/unido-supports-member-states-addressing-implications-covid-19-food-safety-and-food-business-operations

https://www.unido.org/news/mongolia-building-skills-agriculture-and-sme-officers-through-e-learning

https://www.unido.org/news/unido-norway-help-smes-mitigate-negative-economic-impact-covid-19

การนำของเสียจากอาหารมาเป็นวัตถุดิบในการผลิตพลาสติกชีวภาพแบบ 3 มิติ (3D printed bioplastics)

โครงการนำของเสียจากอาหารมาเป็นวัตถุดิบในการผลิตพลาสติกชีวภาพคุณภาพสูงเพื่อผลิตพลาสติกในรูปแบบ  3 มิติ (3D printed bioplastics) อยู่ภายใต้การสนับสนุนของการดำเนินการร่วมกันของอุตสาหกรรมชีวภาพสหภาพยุโรป (EU’s Bio-Based Industries Joint Undertaking) ภายใต้ชื่อโครงการ “BARBARA” โดยวัตถุประสงค์ของโครงการดังกล่าว คือ ต้องการลดการพึ่งพาฟอสซิล ลดการปล่อยก๊าซคาร์บอน ลดปัญหาการฝังกลบของเสียและส่งเสริมให้เกิดอุตสาหกรรมแบบเศรษฐกิจหมุนเวียนแบบครบวงจร 

โครงการดังกล่าวต้องการพัฒนาพลาสติกชีวภาพให้มีคุณสมบัติเชิงกลและการทนความร้อนให้สูงมากกว่าพลาสติกชีวภาพที่ใช้ในเชิงพาณิชย์ในปัจจุบัน โดยกระบวนการจะแปลงของเสียจากอาหาร (ซึ่งในที่นี้หมายถึง เปลือกเลมอน เปลือกอัลมอนด์และผลพลอยได้จากข้าวโพด) ให้ไปอยู่ในรูปแบบเส้นใยผสม (fused-filament fabrication) หรือเรียกอีกอย่างว่า hybrid nano-biocomposite materials ซึ่งสิ่งดังกล่าวจะถูกนำไปเป็นวัตถุดิบในการพิมพ์ 3 มิติ เพื่อไปผลิตต่อยอดไปเป็นชิ้นส่วนยานยนต์ (พัฒนาร่วมกับ Centro Ricerche Fiat) และวัสดุก่อสร้าง (พัฒนาร่วมกับ ACCIONA Infrastructure) และในอนาคตอันใกล้ก็จะร่วมกับเหล่าพันธมิตรเพื่อพัฒนาอย่างต่อเนื่องเพื่อให้ได้พอลิเมอร์ชีวภาพในรูปแบบต่างๆ ออกไปอีก (พลาสติก เรซินและอื่นๆ)  โดยจะพัฒนาให้สามารถแข่งขันกับพลาสติกที่ทำจากฟอสซิลได้ทั้งในแง่ของคุณสมบัติและแง่ของเศรษฐกิจ

สำหรับโครงการนี้ซึ่งจะสิ้นสุดโครงการเดือนเมษายนนี้ ถูกคาดว่าจะสามารถสร้างสารประกอบพอลิเมอร์ชีวภาพที่จะเหมาะสำหรับการผลิตเส้นใย  FFF จำนวน 4 ชนิดด้วยกัน ในขณะที่เมื่อไปพิจารณาในการนำไปผลิตเชิงพาณิชย์ซึ่งหมายถึงตั้งแต่วิธีการในการสกัดและทำให้สารประกอบจากของเสียจากอาหารให้บริสุทธิ์ แล้วนำไปผ่านกระบวนการเคมีเพื่อให้ได้คุณสมบัติที่ต้องการ จนไปถึงกระบวนการพิมพ์ 3 มิติและขึ้นรูปเป็นชิ้นส่วนที่ต้องการนั้น สามารถทำไปได้ถึง 6 รูปแบบแล้วและกำลังอยู่ในขั้นดำเนินการสู่เชิงพาณิชย์  

จากการคาดการณ์ พบว่า ผลิตภัณฑ์สุดท้าย (final product) ที่ทำด้วยพอลิเมอร์ชีวภาพที่ผลิตจากของเสียจากอาหารน่าจะส่งผลให้ต้นทุนลดลงร้อยละ 40 และลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ลงร้อยละ 20

---

แหล่งที่มา : https://ec.europa.eu/research/infocentre/article_en.cfm?&artid=51585&caller=SuccessStories

ข้อตกลงการจัดของเสียในห่วงโซ่อุตสาหกรรมอาหารของฝรั่งเศส

https://i2.wp.com/beta.rubiyat.co.id/wp-content/uploads/2017/11/BestBefExDate.jpg?resize=491%2C508

ข้อตกลงการจัดของเสียในห่วงโซ่อุตสาหกรรมอาหารเกิดมาจากความเข้าใจที่ไม่ตรงกันของผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในห่วงโซ่อุตสาหกรรมในเรื่องของข้อมูลวันที่ที่ปรากฎบนฉลาก ทำให้มีการจัดทำ “ข้อตกลงเกี่ยวกับวันที่ของการบริโภค” (Consumption dates agreement) นี้ขึ้นมาเพื่อสร้างความเข้าใจที่ตรงกัน พร้อมทั้งการกำหนดแนวทางปฎิบัติเพื่อลดของเสียจากอาหารร่วมด้วย ข้อตกลงดังกล่าวประกอบด้วย 10 ข้อมุ่งมั่น โดยสามารถแบ่งออกได้เป็น 4 ส่วน ดังนี้

ส่วนที่ 1 การสร้างความตระหนักและให้ความรู้ ประกอบด้วย 3 ข้อมุ่งมั่น ดังนี้

ข้อมุ่งมั่นที่ 1 การสร้างความเข้าใจที่ตรงกันเกี่ยวกับวันที่การบริโภค (consumption date) ซึ่งมีวันหมดอายุ 2 ประเภท คือ “วันหมดอายุ” และ “ควรบริโภคก่อน” เพื่อไม่ให้เกิดความเข้าใจผิดและทิ้ง  ผลิตภัณฑ์ในขณะที่ยังสามารถรับประทานได้

ข้อมุ่งมั่นที่ 2 การกำหนดวิสัยทัศน์และเป้าหมายให้กับทุกส่วนของบริษัทเพื่อช่วยกันลดของเสียจากอาหาร

ข้อมุ่งมั่นลำดับที่ 3 การทดสอบในการจัดตั้งชั้นหรือบริเวณโชว์สินค้าแยกต่างหากสำหรับผลิตภัณฑ์ที่ใกล้จะหมดอายุ

ส่วนที่ 2 การสร้างความชัดเจนระหว่าง “วันหมดอายุ” และ “ควรบริโภคก่อน” แก่ลูกค้า ประกอบด้วย 2 ข้อมุ่งมั่น ดังนี้

ข้อมุ่งมั่นที่ 4 การสร้างความแตกต่างในการแสดงข้อมูลให้ชัดเจนว่าวันที่ที่ระบุอยู่บนบรรจุภัณฑ์ของอาหารชนิดหนึ่งๆ อยู่ในประเภทใดระหว่าง “วันหมดอายุ (expire date) หรือ ควรบริโภคก่อน (Best before)”

ข้อมุ่งมั่นที่ 5 ต้องมั่นใจว่าทุกคนสามารถเข้าถึงข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับสินค้าได้ง่าย เช่น วิธีในการเก็บรักษา วิธีในการนำกลับมาใช้ซ้ำหรือวันที่ระบุบนสินค้าเป็นวันประเภทใด

ส่วนที่ 3 การสร้างมูลค่าเพิ่มจากช่องทางการจัดจำหน่าย ประกอบด้วย 2 ข้อมุ่งมั่น ดังนี้

ข้อมุ่งมั่นที่ 6 การสร้างแพลตฟอร์มข้อมูลกลางแบบเปิดสาธารณะเพื่อให้ทุกคนสามารถเข้าถึงข้อมูลและเพื่อทำให้เกิดการเชื่อมโยงในการใช้ประโยชน์มากที่สุดของสินค้าอาหารทุกประเภท

ข้อมุ่งมั่นที่ 7 การทำให้ข้อมูลวันที่การบริโภคไปปรากฎอยู่บนเครื่องมือเข้ารหัสหรือบาร์โค้ดเพื่อทำให้ง่ายต่อการบริหารจัดการคลังสินค้า

ส่วนที่ 4 การสร้างความร่วมมือเพื่อร่วมกันสร้างแนวปฏิบัติที่ดี ประกอบด้วย 3 ข้อมุ่งมั่น ดังนี้

ข้อมุ่งมั่นที่ 8 การจัดตั้งกลุ่มผู้เชี่ยวชาญเพื่อลดปัญหาของเสียที่เกิดจากการขนส่ง

ข้อมุ่งมั่นที่ 9 การทำให้เกิดความสอดคล้องมากที่สุดของวันที่การบริโภคสำหรับสินค้าที่มีแหล่งที่มาเหมือนกัน

ข้อมุ่งมั่นที่ 10 การเปลี่ยนการระบุวันที่จาก “วันหมดอายุ” ไปเป็น “ควรบริโภคก่อน” บนสินค้าที่ ไม่ได้ส่งผลเสียต่อสุขภาพ

ทั้งนี้ในปัจจุบันมีมากกว่า 40 บริษัทในภาคอุตสาหกรรมอาหารของฝรั่งเศสเข้าร่วมลงนามในข้อตกลง

รายชื่อบริษัทที่เข้าร่วมในข้อตกลงนี้ >>> https://toogoodtogo.fr/fr/campaign/pacte/signatures

---

*เกร็ดน่ารู้ ความแตกต่างระหว่าง “วันหมดอายุ” และ “ควรบริโภคก่อน”

“วันหมดอายุ” หมายถึง อาหารนั้นๆ สามารถรับประทานได้จนถึงวันที่เท่าไร โดยหลังจากวันที่ระบุแล้วก็ไม่ควรทานเนื่องจากจะส่งผลต่อสุขภาพ โดยประเภทอาหาร เช่น เนื้อ ปลา นมสดหรืออาหารที่เน่าเสียง่าย

“ควรบริโภคก่อน” หมายถึง อาหารนั้นๆ มีคุณภาพดีที่สุดจนถึงเมื่อไร โดยหลังจากวันที่ระบุอาหารนั้นๆ อาจมีการเปลี่ยนสีหรือลักษณะสัมผัส (เช่น ขนมปังแข็งขึ้น มันฝรั่งทอดนิ่ม) แต่ยังสามารถทานได้ โดยไม่ส่งผลเสียต่อสุขภาพ โดยประเภทอาหาร เช่น อาหารกระป๋อง เครื่องเทศ คุ้กกี้ ยิ่งไปกว่านั้นอาจจะมีอาหารบางประเภทที่สามารถกินได้หลังจากวันที่ระบุได้ยาวนานถึง 2 ปี เช่น ช็อกโกแลต

นอกจากอาหาร 2 ประเภทข้างต้นแล้ว ยังมีสินค้าจำพวกเกลือ น้ำส้มสายชู น้ำผึ้งที่ไม่มีวันหมดอายุอีกด้วย ซึ่งตอนนี้อยู่ระหว่างดำเนินการเพื่อเอาการระบุวันที่ออกไปจากบรรจุภัณฑ์สินค้าดังกล่าว

แหล่งอ้างอิง : https://www.web24.news/2020/02/supermarkets-pledge-to-create-anti-waste-departments.html

---

แหล่งที่มา :

https://industryeurope.com/sectors/food-beverage/food-industry-giants-sign-up-to-waste-pact-in-france/

https://www.web24.news/2020/02/supermarkets-pledge-to-create-anti-waste-departments.html

---

seaweed-lined takeaway box กล่องอาหารที่สามารถย่อยสลายได้ในระบบการย่อยสลายในครัวเรือน

หากนึกถึงปัญหาที่เกิดจากขยะแบบใช้ครั้งเดียวแล้วทิ้ง หนึ่งในแหล่งที่มาที่มีปริมาณมหาศาลนั่นมาจาก “กล่องอาหารแบบห่อกลับบ้าน” ซึ่งในปัจจุบันแม้ว่าจะมีการออกผลิตภัณฑ์ทางเลือกมาทดแทนแต่ส่วนมากมักมีปัญหาเกี่ยวกับสภาวะที่ต้องเอื้ออำนวยในการย่อยสลาย เนื่องจากหลายครั้งที่มีการรับรองว่าสามารถย่อยสลายภายในไม่กี่สัปดาห์แต่มักจะหมายถึงต้องอยู่ในเงื่อนไขภายใต้ระบบการย่อยสลายเชิงอุตสาหกรรมที่ต้องมีความเหมาะสมทั้งอุณหภูมิ ความชื้นและตัวกระตุ้น รวมถึงหลายครั้งที่มักจะจบด้วยการนำไปฝังกลบซึ่งไม่เอื้อต่อการย่อยสลายเช่นกัน

เมื่อไม่นานมานี้ได้มีการทดลองใช้กล่องอาหารแบบห่อกลับบ้านชนิดใหม่ที่เรียกว่า “seaweed-lined takeaway box” ซึ่งทำมาจากต้นไม้และเยื่อหญ้า (tree and grass pulp) โดยปราศจากสารสังเคราะห์ แต่สามารถกันน้ำและน้ำมันได้ ดังนั้นผู้บริโภคก็ยังสามารถดื่มด่ำกับอาหารได้เหมือนบรรจุภัณฑ์พลาสติกที่ใช้ในปัจจุบัน แต่ความพิเศษของบรรจุภัณฑ์ชนิดนี้ซึ่งบริษัทผู้พัฒนาอย่างบริษัท Notpla ได้รับรองว่าบรรจุภัณฑ์ดังกล่าวสามารถย่อยสลายได้ภายใน 4 สัปดาห์ในระบบการย่อยสลายในบ้านหรือครัวเรือน (home compostable) โดยหากบรรจุภัณฑ์นี้มีคุณลักษณะตามที่ระบุจะทำให้เป็นหนึ่งในทางเลือกใหม่ที่น่าสนใจที่จะมาทดแทนกล่องอาหารแบบห่อกลับบ้านในปัจจุบันที่สร้างปัญหาขยะแก่โลก

การทดลองนำไปใช้ดังกล่าวเกิดขึ้นที่กรุงลอนดอน โดยร่วมกับ 3 พันธมิตรร้านอาหารจากแพลตฟอร์ม Just Eat (ซึ่งเป็นแพลตฟอร์มการสั่งอาหารออนไลน์ในสหราชอาณาจักร โดยมีจำนวนการสั่งกว่า 1.4 ล้านครั้งต่อเดือน) ได้นำบรรจุภัณฑ์จำนวน 3,600 กล่องดังกล่าวไปทดลองใช้เพื่อทดสอบตลาดและวิเคราะห์ความเป็นไปได้ในมิติต่างๆ เพื่อใช้ในการขยายการใช้ในพันธมิตรร้านอาหารในแพลตฟอร์มต่อไป

ทั้งนี้การทดลองข้างต้นต่อเนื่องมาจากการประสบความสำเร็จในการทดลองใช้ซองซอสแบบ seaweed-based ที่จนถึงปัจจุบันสามารถลดขยะพลาสติกได้มากกว่า 46,000 ซอง นอกจากนี้ได้มีการต่อยอดความสำเร็จดังกล่าวโดยร่วมกับบริษัทผลิตซอส Hellman ในการเพิ่มกำลังในการผลิตซอสให้อยู่ในบรรจุภัณฑ์ชนิด seaweed-based เพื่อนำไปใช้ในร้านอาหารพันธมิตรของแพลตฟอร์ม Just Eat ต่อไป

---

แหล่งอ้างอิง :

https://www.justeatplc.com/news-and-media/press-releases/just-eat-and-notpla-develop-worlds-first-seaweed-lined-box-takeaway-sector

https://www.edie.net/news/5/Just-Eat-trials-plastic-free-takeaway-boxes-lined-with-seaweed/

สวนอุตสาหกรรมการเกษตร (Agro – Industrial Park) – เครื่องมือสำหรับการพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างครอบคลุมและยั่งยืน

ภาคเกษตรกรรมถูกมองว่าเป็นตัวขับเคลื่อนหลักในการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ เนื่องจากมีบทบาทเป็นตัวสนับสนุนในการเพิ่มมูลค่าให้กับภาคการผลิตในประเทศกำลังพัฒนา โดยเฉพาะประเทศพัฒนาน้อยที่สุด  ซึ่งจากสถิติพบว่าสินค้าเกษตรนับเป็นร้อยละ 50 ของสินค้าส่งออกของประเทศกำลังพัฒนา ในขณะเดียวกันก็เป็นภาคส่วนที่มีการจ้างงานมากที่สุดในประเทศพัฒนาน้อยที่สุด (LDCs) ถึงร้อยละ 60 โดยในปัจจุบันหลายประเทศต่างเจอความท้าทายที่หลากหลายในการพยายามที่จะมุ่งสู่ Agro – industrialization

Agro – industrial parks (AIPs) เป็นหนึ่งในเครื่องมือที่จะมาช่วยในการบรรลุเป้าหมายการพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างครอบคลุมและยั่งยืน (Inclusive and Sustainable Industrial Development: ISID) โดยมุ่งเน้นการเปลี่ยนแปลงในสินค้าของภาคการเกษตรและปศุสัตว์ ในการนี้ UNIDO ได้นำเสนอแนวคิดในรูปแบบการบูรณาการระหว่าง farmer – centric และ investor – friendly approach โดยสอดคล้องกับหลักการของ ISID ร่วมด้วย ซึ่งหมายถึงการสร้างมูลค่าเพิ่มให้ทั้งต้นน้ำ (ชุมชนเกษตรกรชนบท) และปลายน้ำ (ภาคอุตสาหกรรม) โดยมี 2 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) การผลิตขั้นต้นและศูนย์รวบรวม (primary production and collection center) และ 2)  ศูนย์กลางการแปรรูปการเกษตร (agro processing hub) ที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างครบวงจร เพื่อให้เกิดความสมดุลในการพัฒนาในระดับภูมิภาค การสนับสนุนเงินทุนในการบริหารจัดการทรัพยากร  และทักษะในด้านการดำเนินการอย่างยั่งยืนและการเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม

กลยุทธ์ของ UNIDO

• ให้บริการปรึกษาทางด้านเทคนิคเพื่อจัดตั้ง AIPs (หมายถึง Agropoles, Integrated Argo Industrial Park (IAIPs), Staple Crop Processing Zones (SCPZs) และ Food parks) โดยอ้างอิงจาก International best practices และประสบการณ์ที่สั่งสมมานานนับหลายปี ประกอบด้วย

1. การวางแผนองค์รวม การวิเคราะห์โครงการและการเคลื่อนย้ายเงินทุน

2. การศึกษาความเป็นไปได้และผลกระทบของโครงการในเชิงสิ่งแวดล้อมและสังคม

3. การให้คำปรึกษาด้านเทคนิค การออกแบบและการก่อสร้าง

4. การพัฒนาศักยภาพสำหรับการดำเนินการและการบริหาร AIPs

• บทบาทในการประชุม – เปิดกว้างให้ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียเข้ามามีส่วนร่วมและส่งเสริมให้เกิดความร่วมมืออย่างแข็งแกร่งมากขึ้น รวมถึงการดึงดูดการลงทุน
• ระดมความร่วมมือจากภาคส่วนต่างๆ อย่างภาคเอกชน ธนาคารเพื่อการพัฒนาด้านพหุภาคี (multilateral development bank) หุ้นส่วนการพัฒนา (development partner) และหน่วยงานพหุภาคี (multilateral agencies) ในการส่งเสริมการจัดตั้ง IAIPs ให้เป็นหนึ่งในเครื่องมือสำหรับ การพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างครอบคลุมและยั่งยืน

ความคืบหน้าจนถึงปัจจุบัน

• ได้ดำเนินการแล้วในหลายประเทศ เช่น แคเมอรูน คองโก คาซัคสถาน เลบานอน ไนจีเรียและเซเนกัล

ตัวอย่างเช่น

1. เซเนกัล – UNIDO ได้ทำโครงการในรูปแบบ Programme Country Partnership (PCP)  พัฒนา Agropoles จำนวน 3 โครงการเพื่อสร้างห่วงโซ่คุณค่าที่มีศักยภาพสูง สำหรับผักและผลไม้ เม็ดมะม่วงหิมพานต์ การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและการประมง การปศุสัตว์และห่วงโซ่คุณค่าสำหรับการเกษตรด้านอื่นๆ โดย Agropole แต่ละแห่งจะดำเนินงานในฐานะ private – public entity เพื่อเชื่อมโยงผู้ประกอบการชนบทเข้ากับตลาด  รวมทั้งจัดหาโครงสร้างพื้นฐาน เทคโนโลยีและบริการที่เหมาะสมเพื่อสนับสนุนการพัฒนาวิสาหกิจ ขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs)  

2. เอธิโอเปีย – UNIDO ได้ทำโครงการ PCP  พัฒนาโครงการนำร่อง Integrated Argo – Industrial Park จำนวน 4 โครงการ โดยคาดหวังว่าภายในปี ค.ศ. 2020 โครงการดังกล่าวจะสามารถสร้างรายได้กว่า 1.7 พันล้าน USD และสร้างงานกว่า 160,000 ตำแหน่ง รวมทั้งสร้างรายได้เพิ่มเติมแก่เกษตรกรรายย่อยอีก 1.3 ล้าน USD

3. ไนจีเรีย – UNIDO ทำงานร่วมกับรัฐบาลของไนจีเรียในการจัดตั้ง Staple Crop Processing Zones (SCPZs) 6 แห่ง โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อดึงดูดกลุ่มนักลงทุนภาคเอกชนให้มาตั้งโรงงานผลิตอาหาร เพื่อต้องการลดการสูญเสียจากการเก็บเกี่ยว การเพิ่มมูลค่า การสร้างงานและการสร้างรายได้

ในปัจจุบัน IAIPs เป็นพื้นที่ที่ได้รับความสนใจมากที่สุดสำหรับประเทศสมาชิกและเป็นแพลตฟอร์มความร่วมมือร่วมกับสถาบันการเงินเพื่อการพัฒนา (Development Financial Institutions: DFIs) โดยในส่วนของ UNIDO จะสนับสนุนด้านเทคนิค ส่งผู้เชี่ยวชาญเข้าไปมีส่วนร่วมกับ DFIs เพื่อให้บริการคำปรึกษาในการวิเคราะห์ความเป็นไปได้ทางเศรษฐกิจและการเงิน เพื่อใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับการลงทุนภาครัฐ โดยได้รับการสนับสนุนจาก DFIs

---

แหล่งอ้างอิง :

2019-12-03-briefing-on-integrated-industrial-parks-background-documentDownload

---

แหล่งข้อมูลที่น่าสนใจเพิ่มเติม

• INTEGRATED AGRO-INDUSTRIAL PARKS IN ETHIOPIA
• SDG Centre for Africa and Sustainable Development Solutions Network (2019): Africa SDG Index and Dashboards Report 2019. Kigali and New York: SDG Centre for Africa and Sustainable Development, Solutions Network pg. 10

10 เทคโนโลยียั่งยืนที่จะยกระดับการผลิตอาหารของโลก

แม้ว่าในหลายประเทศอาทิ ญี่ปุ่น จะเข้าสู่แนวโน้มการลดลงของประชากร แต่ในภาพรวมประชากรของโลกยังจะเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยะสำคัญ คาดว่าจำนวนประชากรโลกจะเพิ่มไปที่ 10 พันล้านคน ภายในปีค.ศ. 2050 หนึ่งในความท้าทายของแนวโน้มดังกล่าว คือ การผลิตอาหารให้เพียงพอต่อประชากรโลกอย่างยั่งยืนและไม่ทำลายสภาพแวดล้อม ภายในบริบทของการเปลี่ยนแปลงทางภูมิอากาศ

องค์การ World Resources Institute ได้ทำการตีพิมพ์รายงาน Creating a Sustainable Food Future รวมกับธนาคารโลก UN-Environment Programme และ UN Development Program เพื่อเสนอ 22 มาตรการ เพื่อจัดการด้านอาหาร มาตรการดังกล่าวสามารถแบ่งออกเป็นห้าหมวดได้แก่

• การลดอุปสงค์หรือ Demand ให้โตช้าลง
• เพิ่มปริมาณการผลิตอาหารโดยไม่เพิ่มพื้นที่การเพาะปลูก
• เพิ่มอุปทานหรือ Supply ของปลา
• ลดปริมาณการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากภาคเกษตรกรรม และ
• ปกป้องและฟื้นคืนระบบนิเวศทางธรรมชาติ

มาตรการดังกล่าวจะช่วยลดช่องว่างปริมาณอาหารที่โลกสามารถผลิตได้ในปัจจุบัน และความต้องการที่คาดว่าจะมาถึงในปีค.ศ. 2050 โดยหลีกเลี่ยงการเปิดพื้นที่เกษตรกรรมเพิ่มขึ้นและลดปริมาณก๊าซเรือนกระจกของระบบอาหารให้สอดคล้องกับระดับที่กำหนดโดยข้อตกลงปารีส

รูปที่ 1  25 มาตรการ นำเสนอโดย รายงาน WRI

หลายมาตรการในรายงานดังกล่าวเป็นการเสนอให้ชาวนาและผู้ประกอบการในภาคเกษตรกรรมนำเอา Best Practice ที่มีอยู่ในปัจจุบันมาใช้อย่างแพร่หลายให้มากขึ้น บางส่วนเป็นมาตรการด้านผู้บริโภคที่ต้องเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภค หรือเกี่ยวข้องกับการปรับเปลี่ยนนโยบายของภาครัฐ นอกจากนี้ยังมีมาตรการที่จำเป็นต้องกมีการพัฒนานวัตกรรมใหม่ ๆ รายงานดังกล่าวนำเน้นการพัฒนา 10 มาตรการด้วยกัน

• เนื้อสัตว์จากพืช โดยเฉลี่ยแล้ว โปรตีนที่มาจากเนื้อวัวและเนื้อแกะใช้พื้นที่ และปล่อยก๊าซเรือนกระจกมากกว่าโปรตีนที่มาจากพืชกว่า 20 เท่า การผลิตสินค้าเนื้อที่มีความคล้ายพืช และให้ความรู้สึกในการกินที่คล้ายกับเนื้อสัตว์จะช่วยลดปริมาณการบริโภคเนื้อสัตว์ลด ในปัจจับันมีหลายบริษัท อาทิ Impossible Foods และ Beyond Meat ริเริ่มที่จะพัฒนาสินค้าของตนไปในทิศทางดังกล่าว
• การเพิ่ม Shelf lives หรือระยะเวลาที่สินค้าอาหารสามารถอยู่บนชั้นวางของ Supermarket ได้ สัดส่วนของอาหารที่ถูกทิ้งหรือกลายเป็นของเสีย (ระหว่าง farm และ fork) คิดเป็นสัดส่วนที่สูงถึงหนึ่งในสามเลยทีเดียว ปัจจุบันมีการคิดค้นแนวทางการพัฒนาเพื่อชะลอเวลาที่อาหารจะเสีย โดยใช้ส่วนประกอบจากธรรมชาติ อาทิ Apeel Sciences ที่ทำการพัฒนาสารสเปย์ที่ลดอัตราการเติบโตของแบคทีเรีย และการสูญเสียน้ำในผลไม้ บริษัทที่คล้าย ๆ กันอื่น ๆ ได้แก่ Nanology และ Bluapple
• ลดการปล่อยก๊าซจากวัว กว่าร้อยละสามสิบของก๊าซเรือนกระจกที่มาจากภาคเกษตรกรรม (ไม่นับจากการเปลี่ยนแปลงการใช้พื้นที่ หรือ land use change) มาจากการเรอของวัวที่มีปริมาณก๊าซมีเทนที่สูง สถาบันการวิจัยของเนเธอร์แลนด์ DSM ได้พัฒนาสารเคมีที่ช่วยลดปริมาณก๊าซมีเทนที่ถูกปล่อยโดยวัวได้กว่าร้อยละ 30 ในการทดสอบ โดยคาดว่าจะไม่มีผลกระทบข้างเคียงต่อสุขภาคและสิ่งแวดล้อม
• ลดการสูญเสียไนโตรเจนของดิน กว่าร้อยละ 20 ของก๊าซเรือนกระจกจากการผลิตของภาคเกษตรกรรม มาจากการใช้ปุ๋ยและสารเคมีเพื่อทดแทนสารไนโตรเจนในดิน ซึ่งก๊าซดังกล่าวมาจากการสร้าง Nitrous oxide โดย micro organism ที่เปลี่ยนสารไนโตรเจนจากรูปแบบหนึ่งไปอีกรูปแบบหนึ่ง การป้องกันไม่ให้เกิดการเปลี่ยนรูปแบบสารดังกล่าว ผ่านการใช้ nitrification inhibitors ผ่านการเคลือบสามารถจะลดการสูญเสียสารไนโตรเจนและเพิ่มการดูดซึมสารดังกล่าวโดยพืช ลดการปล่อยก๊าชเรือนกระจกและลดมลภาวะด้านสารพิษทางน้ำที่เป็นประโยชน์ทางอ้อมอีกด้วย อย่างไรก็ตามการผลักดันมาตรการดังกล่าวต้องพึ่งพามาตรการเชิงนโยบาย เพื่อให้เทคโนโลยีดังกล่าวถูกกระจายไปใช้อย่างแพร่หลาย
• Nitrogen-absorbing crops การพัฒนาพืชที่สามารถดูดซึมไนโตรเจนได้มากกว่าปกติ หรือพืชที่สามารถ inhibit nitrification ก็สามารถลดปริมาณก๊าซ nitrous oxide ได้ ปัจจุบันนักวิจัยสามารถระบุสายพันธุ์ของพืชที่มีความสามารถในการลดหรือยับยังกระบวนการ nitrification ของพืชสายพันธุ์หลักได้แล้ว
• สายพันธุ์ข้าวที่มีก๊าซมีเทนต่ำ ข้าวเป็นหนึ่งในสายพันธุ์พืชที่มีการปลูกอย่างแพร่หลาย สัดส่วนของก๊าซเรือนกระจกที่มาจากการปลูกข้าวคิดเป็นร้อยละ 15 ของปริมาณก๊าซเรือนกระจกจากภาคการผลิตการเกษตรทั้งหมด นักวิจัยได้ดำเนินการและสามารถระบุสายพันธุ์ข้าวที่ปล่อยก๊าซมีเทนน้อยกว่าสายพันธุ์อื่น ๆ (ร้อยละ 30 จากค่าเฉลี่ย) อย่างไรก็ตามประเทศที่มีการปลูกข้าวมาก ยังไม่ทำการผลักดันการนำเอาข้าวสายพันธุ์ดังกล่าวไปปลูกใช้แต่อย่างไร
• การใช้ CRISPR หรือ clustered regularly interspaced short palindromic repeats หรือการปรับสายพันธุ์ของพืชและสัตว์ให้เพิ่มประสิทธิภาพในการผลิตอาหาร ลดการใช้น้ำและทรัพยากรอื่น ๆ และความสามารถในการต่อต้านโรค เทคโนโลยีดังกล่าวจะทำให้นักวิจัยสามารถเลือกเปิดหรือปิด Genes ในพืชและสัตว์ได้
• สายพันธุ์ต้นปามล์ที่มีประสิทธิภาพสูง ปริมาณการบริโภคน้ำมันปาล์มของโลกเพิ่มสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ น้ำมันปาล์มถูกนำไปใช้ในรูปแบบต่าง ๆ จากแชมพูไปถึงเพื่อประกอบอาหาร Demand ที่เพิ่มสูงขึ้นทำให้มีการตัดป่าไม้ในพื้นที่ต่าง ๆ ทั่วโลกเพื่อปลูกปาล์ม หนึ่งในมาตรการที่สามารถจะลดผลกระทบจากการบริโภคน้ำมันปาล์มที่สูงขึ้นคือการเปลี่ยนไปปลูกปาล์มที่ให้ผลผลิตต่อไร่สูงขึ้น บริษัท PT Smart ได้ดำเนินการในรูปแบบดังกล่าวในประเทศอินโดนีเซียในช่วงที่ผ่านมา
• การผลิตอาหารปลาจาก Algae การเพิ่มขึ้นของฟาร์มปลาทั่วโลกนำไปสู่ความต้องการของวัตถุดิบอาหารปลา อาทิปลาและสัตว์น้ำขนาดเล็ก ที่เพิ่มขึ้น ความต้องการดังกล่าวส่งผลกระทบต่อห่วงโซ่อาหารของโลกอย่างมีนัยสำคัญ หนึ่งในมาตรการเทคโนโลยีที่ถูกนำมาใช้จัดการปัญหาดังกล่าวคือ การผลิตอาหารปลาโดยนำเอา Algae หรือ oilseeds ที่มีสาร Omega-3 มาใช้ในการผลิตอาหารปลา มาตรการดังกล่าวกำลังถูกพัฒนาโดยหลากหลายบริษัท
• การผลิตปุ๋ยจากพลังงานแสงอาทิตย์ ขั้นตอนการผลิตปุ๋ยที่มีสารไนโตรเจนนั้นใช้พลังงานและน้ำมันถ่านหินที่สูง และนำไปสู่การปล่อยก๊าซเรือนกระจกทั้งจากการเผาผลาญเชื้อเพลิง และการรวมตัวกันระหว่างสารไนโตรเจนและไฮโดรเจน ปัจจุบันมีการดำเนินการโครงการนำร่องในประเทศออสเตรเลียเพื่อทำการผลิตปุ๋ยโดยใช้พลังงานจากแสงอาทิตย์ เพื่อนำไปสู่การผลิต loc-carbon fertilizer ต่อไป

แม้ว่ามาตรการเหล่านี้จะมีศักยภาพที่สูงในการลดปริมานก๊าซเรือนกระจกในตัวของมันเอง แต่ในปัจจุบันกลับยังไม่ได้รับการผลักดันอย่างสมควร การดำเนินการต่าง ๆ เป็นไปอย่างล่าช้า ด้วยขาดการผลักดันจากภาครัฐในด้านต่าง ๆ อาทิ ด้านการลงทุน ด้วยเทคโนโลยีเหล่านี้ แม้จะมีศักยภาพในการลดค่าใช้จ่ายในระยะใกล้ แต่ก็ต้องมีการลงทุนที่สูงในเบื้องต้น รวมทั้งต้องมีการปรับข้อบังคับและกลไกต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง การผลักดันดังกล่าวจะเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นหากได้รับการสนับสนุนจากภาครัฐ และแม้ว่าเทคโนโลยีและมาตรการเหล่านี้ยังไม่ได้รับการดำเนินการอย่างแพร่หลาย แต่ก็แสดงให้เห็นถึงโอกาสและความเป็นไปได้ในการจัดการความท้าทายดังกล่าว

https://www.wri.org/blog/2019/07/10-breakthrough-technologies-can-help-feed-world-without-destroying-it

คณะกรรมาธิการยุโรปทำแนวทางจัดการผลิตภัณฑ์อาหารสองมาตรฐาน

คณะกรรมาธิการสหภาพยุโรปดำเนินการช่วยเหลือประเทศสมาชิกในการระบุและดำเนินการกับผลิตภัณฑ์อาหารที่มีระดับคุณภาพสองมาตรฐาน โดยจัดทำข้อเสนอแนะที่เกี่ยวข้อง
ตามคำประกาศของประธานาธิบดี Juncker ในสุนทรพจน์ State of Union ประจำปีนี้ คณะกรรมาธิการดำเนินการแนวทางการบังคับใช้กฎหมายอาหารและยาของสหภาพยุโรปเพื่อรักษาระดับคุณภาพของผลิตภัณฑ์

จากที่ผ่านมามีพบว่าสินค้าของบางบริษัทในสหภาพยุโรป ที่วางขายในประเทศสมาชิกมีความแตกต่างในระดับมาตรฐาน แม้ว่าจะอยู่ในรูปแบบหีบห่อที่คล้ายกัน การดำเนินการดังกล่าวของคณะกรรมาธิการจะช่วยให้เจ้าหน้าที่ของประเทศสมาชิกต่าง ๆ สามารถตรวจสอบได้ว่า บริษัทใด ละเมิดกฎหมายของสหภาพยุโรป ในการจำหน่ายผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพแตกต่างในประเทศสมาชิก

ข้อเสนอแนะดังกล่าวจะแสดงรายการและอธิบายถึงข้อกำหนดที่เกี่ยวข้องกับกฎหมายด้านอาหารของสหภาพยุโรปและกฎหมายว่าด้วยการบริโภคของสหภาพยุโรปที่หน่วยงานต่างๆจะต้องอ้างอิงถีง เมื่อทำการวิเคราะห์ปัญหาเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์สองมาตรฐาน

ระเบียบว่าด้วยข้อมูลข่าวสารด้านอาหาร (Food Information Regulation) กำหนดให้ผู้บริโภคจะต้องได้รับข้อมูลที่เป็นจริงและเพียงพอเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์อาหาร ยกตัวอย่างเช่น ฉลากอาหารต้องระบุส่วนผสมทั้งหมดที่มีอยู่ในผลิตภัณฑ์

กฏหมายในการดำเนินธุรกิจที่ไม่เป็นธรรมทางการค้า หรือ Unfair Commercial Practices directive ได้ห้ามการปฏิบัติทางการค้าที่ไม่เป็นธรรม เช่นการโฆษณาสินค้าและผลิตภัณฑ์ที่มีตราสินค้าเหมือนกันในลักษณะที่อาจทำให้ผู้บริโภคเข้าใจผิดได้

คำแนะนำนี้ ได้อ้างอิงตามข้อกฏหมายดังกล่าว และกำหนดแนวทางขั้นตอนโดยละเอียดสำหรับเจ้าหน้าที่ที่ทำการดูและสิทธิของผู้บริโภคและด้านอาหารแห่งชาติ เพื่อให้แน่ใจว่าบริษัทผู้ผลิตผลิตทำตามกฏหมายเหล่านี้หรือไม่ ในกรณีที่มีการผิดกฏหมายในรูปแบบที่ข้ามพรมแดน (corss-boarder aspect to a breach) เจ้าหน้าที่สามารถติดต่อผ่านเครือข่ายความร่วมมือด้านการคุ้มครองผู้บริโภคในระดับยุโรปได้

เจ้าหน้าที่ด้านอาหารและการคุ้มครองผู้บริโภคของแต่ละประเทศสมาชิกมีหน้าที่ในการตรวจสอบให้แน่ใจว่า บริษัท ต่างๆปฏิบัติตามกฎหมายของสหภาพยุโรป อย่างไรก็ตามคณะกรรมาธิการยุโรปมีความมุ่งมั่นที่จะช่วยเหลือเจ้าหน้าที่เหล่านี้ผ่านแนวทางการพัฒนาคำแนะนำดังกล่าว และรูปแบบการทำงานอื่น ๆ ของคณะกรรมาธิการฯ

นอกเหนือจากแนวทางดังกล่าวแล้ว คณะกรรมาธิการกำลังดำเนินการปรับปรุงการทดสอบเปรียบเทียบกระบวนการผลิตภัณฑ์อาหาร เพื่อให้ประเทศสมาชิกสามารถหารือเกี่ยวกับประเด็นนี้ได้โดยใช้พื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ที่ชัดเจนและเป็นประโยชน์สำหรับทุกประเทศ คณะกรรมาธิการได้ดำเนินการเกี่ยวกับด้านดังกล่าวโดยได้ตั้งศูนย์วิจัยมูลค่าร่วม 1 ล้านเหรียญเพื่อพัฒนาวิธีการนี้

คณะกรรมาธิการยังจัดหาเงินทุนเพิ่มเติมในการจัดเก็บหลักฐานและการบังคับใช้ โดยได้ทำโครงการที่มีมูลค่าจำนวน 1 ล้านยูโรแก่ประเทศสมาชิกเพื่อทำโครงการศึกษาในด้านดังกล่าว หรือนำไปพัฒนาการบังคับใช้กฏหมายของตน

นอกจากนี้แล้วคณะกรรมาธิการยังได้เริ่มเจรจากับสมาคมผู้ผลิตและสมาคมแบรนด์ต่างๆ ซึ่งมีพันธะสัญญาในการพัฒนาจรรยาบรรณภายในฤดูใบไม้ร่วงนี้อีกด้วย

ที่มา https://ec.europa.eu/commission/news/dual-quality-food-products-tackling-unfair-practices-2017-sep-26_en

รัฐสภายุโรปประกาศกฎหมายด้านการควบคุมอาหาร

รัฐสภายุโรปได้ประกาศกฎหมายใหม่ด้านการควบคุมอาหารเมื่อวันพุธที่ 15 มีนาคม 60 ที่ผ่านมา ข้อบังคับดังกล่าวมุ่งปราบปรามการปลอมแปลงอาหาร โดยให้สิทธิเจ้าหน้าที่ในการเข้าตรวจสอบและทำการทดสอบที่จำเป็นโดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบก่อน

กฎดังกล่าวจะมีผลบังคับใช้ภายในสิ้นปีพ.ศ. 2562 และจะมีการปรับอัตราค่าปรับของผู้กระทบผิดให้สูงขึ้น อีกทั้งอัตราค่าปรับจะถูกคำนวณจากรายได้และกำไรของบริษัทที่ระบุรายระเอียดของอาหารผิดและถึงเป็นการกิจกรรมฉ้อโกง

การปรับข้อบังคับและการลงโทษดังกล่าวมาจากข่าวการปลอมแปลงเนื้อวัวและเนื้อหมูโดยใช้เนื้อม้าในปีค.ศ. 2556 ที่สร้างความตื่นตระหนกต่อผู้คนนับล้านในสหภาพยุโรป และส่งผลให้ผลิตภัณฑ์เนื้อปรุงแต่งและเนื้อบดต่าง ๆ ถูกถอนออกจากร้านค้าทั่วสหภาพยุโรป

นาง Karin Kadenback ผู้แทน MEP จากออสเตรียได้กล่าวในที่ประชุมที่นำเสนอกฎหมายดังกล่าวต่อรัฐสภายุโรปใน เมือง Strasbourg ประเทศฝรั่งเศส “อาหารในยุโรปต้องไม่มีความเสี่ยงและปลอดภัย” และผู้บริโภคจะต้องไม่ถูกหลอกโดยเรื่องอื้อฉาวอย่างที่ผ่านมาอีก แม้การปลอมแปลงดังกล่าวจะไม่ส่งผลร้ายต่อสุขภาพก็ตาม

กฎหมายฉบับใหม่นี้ได้รับการอนุมัติจากประเทศสมาชิกสหภาพยุโรป 28 ประเทศของกลุ่มแล้ว และมีจุดมุ่งหมายเพื่อปรับปรุงการตรวจสอบ การฉ้อโกง และช่วยฟื้นฟูความเชื่อมั่นของผู้บริโภคต่อห่วงโซ่ของอุตสาหกรรมอาหารที่เกี่ยวเนื่องกัน

กฎหมายดังกล่าวครอบคลุมทั้งห่วงโซ่อาหาร (food chain) ทั้งอาหาร อาหารสัตว์ เกษตรอินทรีย์ สารกำจัดศัตรูพืช สวัสดิภาพและสุขภาพของสัตว์ และ การบ่งชี้ที่มาด้าน ภูมิศาสตร์

ข้อสรุปของกฎดังกล่าวมีดังนี้

• กรอบของข้อบังคับที่มีความครบถ้วนมากขึ้น โดยรวมเอาห่วงโซ่อาหารทั้งหมด เช่น อาหาร อาหารสัตว์ สุขภาพของพืช สารฆ่าแมลง สวัสดิภาพของสัตว์ การเกษตรอินทรีย์
• การสามารถเข้าตรวจสอบ โดยใช้หลักความเสี่ยงเป็นพื้นฐาน (risk-based control) ในทุกภาพส่วนที่เกี่ยวข้อง
• การบังคับใช้กฎและข้อบังคับที่ดีขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงการฉ้อโกง
• สวัสดิการของสัตว์ที่นำเข้ามาจากประเทศที่สาม และ
• การความคุมโดยคณะกรรมาธิการฯ ในด้านดังกล่าวต่อประเทศสมาชิกและประเทศที่สาม

ข้อบังคับดังกล่าวจะถูกประกาศผ่านกฎหมายข้อเดียว ที่จะรวมเอารายละเอียดจากภาคส่วนต่าง ๆ กว่า 16 ส่วนและจะมีการปรับข้อบังคับที่ทับซ้อนกัน รวมทั้งสร้างความยืดหยุ่นและเป็นสัดส่วนเพื่อให้ข้อบังคับดังกล่าวสามารถตอบสนองต่อเหตุฉุกเฉินต่าง ๆ และนำไปใช้ในการจัดกระบวนการสำหรับห้องทดลองได้อย่างรวดเร็ว

ที่มา – http://www.europarl.europa.eu/news/en/news-room/20170308IPR65670/tougher-food-inspections-from-farm-to-fork

https://www.dailysabah.com/health/2017/03/15/eu-toughens-food-industry-oversight-after-horse-meat-scandal

Google และ FAO ร่วมยกระดับข้อมูลดาวเทียมเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน

องค์กร United Nation Food and Agriculture Organisation (FAO) และ Google ได้ประกาศแผนที่จะทำการร่วมมือกันสร้างฐานข้อมูลดาวเทียมความละเอียดสูง เพื่อเป็นเครื่องมือในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติของโลก และเป็นส่วนผลักดันการพัฒนาอย่างยั่งยืน

ภาย ใต้ความร่วมมือดังกล่าว องค์กร FAO เห็นว่าจะช่วยให้นักวิจัยหลาย ๆ ประเทศสามารถประเมินการเปลี่ยนแปลงของการใช้พื้นที่ในระดับรายละเอียดที่สูง ผ่านข้อมูลจากดาวเทียม และนำไปสู่การพัฒนาความสามารถในการประเมินปริมาณสารคาร์บอนที่ถูกกักเก็บ อยู่ในพื้นที่ (landscape’s carbon storage capacity) และการวางแผนด้านการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของประเทศได้

ใน เบื้องต้น ความร่วมมือดังกล่าวจะมุ่งเน้นไปที่ภาคป่าไม้ FAO ได้กล่าวว่าผู้เชี่ยวชาญจากแต่ละประเทศสามารถเริ่มใช้โปรแกรมขององค์กรและ ข้อมูล geospatial data ของ google เพื่อทำแผนที่และจัดแยกหมวดหมู่ (mapping and classification) ได้อย่างรวดเร็วหลังจากผ่านการฝึกฝนเพียงไม่กี่ชั่วโมง

FAO ได้กล่าวเน้นว่าประโยชน์ที่ความร่วมมือดังกล่าวจะนำมาในอนาคตนั้นมหาศาล และอาจจะนำไปสู่นวัตกรรมในด้านต่าง ๆ เช่นการควบคุมศัตรูพืช การจัดการน้ำ และจัดการผลกระทบที่มาจากการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศ ข้อมูลดังกล่าวจะช่วยทำความเข้าใจต่อผลกระทบของเหตุการณ์เหล่านี้ในวงกว้าง และความร่วมมือดังกล่าวจะมีประสิทธิภาพมากขึ้นตามจำนวนผู้ที่มีส่วนร่วมใน โครงการ

การร่วมมือกันระหว่าง Google และ FAO นับเป็นเป็นการสร้างนวัตกรรม Google ช่วยให้ข้อมูลและกระบวนการประมวลผลสามารถเข้าถึงได้ง่ายและทำได้อย่างสะดวก รวดเร็วมากขึ้น ในขณะที่ FAO ช่วยพัฒนาการเลือกดึงข้อมูลที่จำเป็นต่อการวิเคราะห์ ได้มีการเริมใช้นวัตกรรมดังกล่าว ในการประเมิน Global Dryland Assessment (รายงานตีพิมพ์ภายในปีนี้) และการคาดการและควบคุมการแพร่กระจายตั๊กแตนทะเลทราย ซึ่งแม้ข้อมูลภาพดาวเทียมจะไม่สามารถระบุตำแหน่งของแมลงได้แต่ก็สามารถระบุ พื้นที่การแพร่พันธุ์และช่วยในการดำเนินการป้องกันต่าง ๆ ให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น

เทคโนโลยีดังกล่าว ยังสามารถนำไปใช้กับเทคโนโลยีที่จะลดการสูญเสียผลิตผลการเกษตร และยกระดับคุณภาพของพืชพันธุ์ โครงการติดตามพื้นที่ป่าไม้ในประเทศคอสตาริกาได้ช่วยชาวไร่กาแฟในการกำจัด แมลง borer beetle เพราะป่าไม้ที่เพิ่มขึ้นส่งผลให้มีจำนวนนกต่าง ๆ ที่ช่วยลดจำนวนแมลงให้น้อยลง

นวัตกรรมในด้านอื่น ๆ จะปรากฏขึ้นตามจำนวนผู้ใช้โปรแกรม FAO Open Foris และ CollectEarth เมื่อเดือนพ.ค.ที่ผ่านมา ทีจากองค์การ NASA ได้เดินทางมาที่กรุงโรมเพื่อเรียนรู้การใช้โปรแกรมดังกล่าว

แม้ ว่าภาพถ่ายดาวเทียมจะไม่สามารถแทนที่ความรู้และความเชียวชาญในระดับท้องถิ่น ได้ (ground truth) แต่สามารถช่วยยกระดับประสิทธิภาพ คุณภาพ ความโปร่งใส ความน่าเชื่อถือ ความรวดเร็ว และความสามารถในการนำไปสู่ผลของการเก็บข้อมูลและการตรวจสอบข้อมูลแผนที่ที่ มีอยู่แล้ว ยกตัวอย่างเช่น ความสามารถในการซูมเพื่อสำรวจดูรายละเอียดระดับพื้นที่ (plot) นักวิจัยสามารถระบุได้ระหว่างความสูญเสียป่าไม้ชั่วคราวจากการบุกรุกป่า เพื่อทำการเกษตร และการสูญเสียอย่างถาวรจากการเปลี่ยนแปลงการใช้พื้นที่ได้ ข้อมูลที่เข้าถึงได้ง่ายยังจะนำไปสู่ความสามารถที่ประชากรจะใช้ข้อมูลดัง กล่าวช่วยตนเองในการจัดการทรัพยากรและตรวจสอบการใช้อย่างผิดประเภทได้

ความ ร่วมมือระหว่าง Google และ FAO ได้เริ่มมาตั้งแต่เดือนธันวาคมที่ผ่านมา โดยมีระยะเวลาทำการทั้งหมดสามปี เป้าหมายความร่วมมือดังกล่าวคือเพิ่มการเข้าถึงข้อมูล geospatial tracking และการทำแผนที่ต่าง ๆ ให้สูงขึ้น

ที่มา UN http://www.un.org/sustainabledevelopment/blog/2016/04/fao-google-collaborate-on-satellite-data-tools-to-manage-natural-resources/

 

 

 

G

M

T

Detect language Afrikaans Albanian Arabic Armenian Azerbaijani Basque Belarusian Bengali Bosnian Bulgarian Catalan Cebuano Chichewa Chinese (Simplified) Chinese (Traditional) Croatian Czech Danish Dutch English Esperanto Estonian Filipino Finnish French Galician Georgian German Greek Gujarati Haitian Creole Hausa Hebrew Hindi Hmong Hungarian Icelandic Igbo Indonesian Irish Italian Japanese Javanese Kannada Kazakh Khmer Korean Lao Latin Latvian Lithuanian Macedonian Malagasy Malay Malayalam Maltese Maori Marathi Mongolian Myanmar (Burmese) Nepali Norwegian Persian Polish Portuguese Punjabi Romanian Russian Serbian Sesotho Sinhala Slovak Slovenian Somali Spanish Sundanese Swahili Swedish Tajik Tamil Telugu Thai Turkish Ukrainian Urdu Uzbek Vietnamese Welsh Yiddish Yoruba Zulu

Afrikaans Albanian Arabic Armenian Azerbaijani Basque Belarusian Bengali Bosnian Bulgarian Catalan Cebuano Chichewa Chinese (Simplified) Chinese (Traditional) Croatian Czech Danish Dutch English Esperanto Estonian Filipino Finnish French Galician Georgian German Greek Gujarati Haitian Creole Hausa Hebrew Hindi Hmong Hungarian Icelandic Igbo Indonesian Irish Italian Japanese Javanese Kannada Kazakh Khmer Korean Lao Latin Latvian Lithuanian Macedonian Malagasy Malay Malayalam Maltese Maori Marathi Mongolian Myanmar (Burmese) Nepali Norwegian Persian Polish Portuguese Punjabi Romanian Russian Serbian Sesotho Sinhala Slovak Slovenian Somali Spanish Sundanese Swahili Swedish Tajik Tamil Telugu Thai Turkish Ukrainian Urdu Uzbek Vietnamese Welsh Yiddish Yoruba Zulu

Text-to-speech function is limited to 100 characters

Options : History : Help : FeedbackClose

ห้าง M&S เข้าร่วมโครงการ Responsible Fishing Pledge

ห้างเก่าแก่สัญชาติอังกฤษ Marks & Spencer (M&S) เข้าร่วมสนับสนุนโครงการ Responsible Fishing Scheme (RFS) ของสหราชอาณาจักร โดยเป็นห้างค้าปลีก (Retailer) ห้างแรกของประเทศที่ทำสัญญาเพื่อร่วมพัฒนาความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม

โครงการ RFS เป็นโครงการอาสาสมัครที่จัดตั้งแนวทางการดำเนินการสำหรับเรือประมงเพื่อที่ จะได้รับการรับรอง อาทิเช่น ด้านความปลอดภัย ด้านสุขอนามัย สวัสดิการของแรงงาน การฝึกอบรม และการดูแลสิ่งแวดล้อม

การ เข้าร่วมโครงการดังกล่าวเป็นหนึ่งในความมุ่งมั่นของ M&S ที่ต้องการสินค้าอาหารทะเลของบริษัทมาจากเรือประมงที่ได้รับใบรับรอง RFS ทั้งหมดภายในปีค.ศ. 2021 หรือมีกำหนดเวลาการดำเนินการที่ชัดเจน โดยเรือประมงที่มาจากสหราชอาณาจักรจะต้องแล้วเสร็จภายในปีค.ศ. 2017 ใบรับรอง RFS เป็นหลักฐานที่ชัดเจนว่าอาหารทะเลที่มาจากเรือประมงดังกล่าวนั้นผ่านการ ดำเนินการที่มีความรับผิดชอบและมีมาตรฐานที่สูงด้านสวัสดิการของแรงงาน

ผู้ อำนวยการฝ่ายอาหารของบริษัท M&S นาย Andy Adcock กล่าวว่า บริษัทต้องการที่จะเป็นร้านค้าปลีกที่มีความรับผิดชอบ บริษัทจะทำการซื้อปลาจากแหล่งที่ยั่งยืนที่สุด โดยได้เริ่มดำเนินการมากว่า 20 ปีแล้ว ความตั้งใจดังกล่าวให้ความมั่นใจต่อลูกค้าของเราว่าเราได้ดำเนินการในทุกทาง ที่จะปกป้องสิ่งแวดล้อมทางทะเลและแรงงานที่อยู่ในห่วงโซ่อุปทานของเรา

โครงการ RFS เป็นโครงการของ Seafish องค์กรที่ช่วยผลักดันให้อุตสาหกรรมอาหารทะเลมีความยั่งยืน การเข้าร่วมโครงการ RFS ของ M&S นั้นช่วยสนับสนุนโครงการดังกล่าวเป้นอย่างมาก และแสดงให้เห็นว่าอุตสาหกรรมอาหารทะเลของสหราชอาณาจักร ต้องการจะได้รับการยอมรับจากนานาชาติว่ามีความตั้งใจในการลดปัญหาสังคมและ สวัสดิการของแรงงาน

ผลการวิจัยของ Marine Stewardship Council (MSC) องค์กรที่ผลักดันให้มีการติดฉลากอาหารทะเลเพื่อความยั่งยืน เมื่อต้นปีที่แล้ว (ค.ศ. 2015) แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างห้าง Supermarket ต่าง ๆ ในการสนับสนุนสินค้า eco-label และสินค้าอาหารทะเลที่มีความยั่งยืน แม้ว่าปลาที่ได้รับการรับรอง MSC จะมีจำนวนมากเป็นประวัติการณ์ก็ตาม โดยห้าง Sainsbury เป็นบริษัทที่เป็นผู้นำในด้านดังกล่าว และเป็นห้างแรกของสหราชอาณาจักรที่ทำการวางจำหน่ายแซนวิชทูน่าที่มีความ ยั่งยืนและมีผลิตภัณฑ์ที่ได้รับการรับรองจาก MSC กว่า 163 รายการ

 

ที่มา M&S becomes first retailer to make Responsible Fishing pledge

 

 

รายงานแรงงานต่างด้าวในอุตสาหกรรมเนื้อไก่ไทย

รายงานรายงาน Trapped in the Kitchen of the World – the situation for migrant workers in Thailand’s poultry industry จัดทำโดยองค์กร Swedwatch และ Finnwatch ซึ่งเป็นองค์กรอิสระที่ดูแลความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมของกิจการและบริษัทต่างๆ ในสวีเดนและฟินแลนด์ โดยได้ทำการตีพิมพ์ในวันที่ 25 พฤศจิกายน 2558 ที่ผ่านมา หนังสือพิมพ์หลายๆ ฉบับได้กล่าวถึงรายงานดังกล่าว[1] จุดประสงค์ของรายงานดังกล่าวคือ ตรวจสอบสภาพความเป็นอยู่ของแรงงานต่างด้าวที่ทำงานในโรงงานและบริษัทผู้ผลิตเนื้อไก่ในประเทศไทยและห่วงอุปทานของภาคส่วนดังกล่าวในสวีเดน โดยเห็นว่าการรายงานและตรวจสอบดังกล่าวจากประเทศผู้นำเข้า จะสามารถช่วยยกระดับสภาพความเป็นอยู่ของแรงงานในประเทศผู้ผลิตได้

ผู้ศึกษาได้ทำรายงานจากข้อมูลการสัมภาษณ์แรงงานต่างด้าว 98 คนที่ทำงานให้ 4 บริษัท (6 โรงงาน) ได้แก่ CP Foods Public Company Limited 2 โรงงาน, Laemthong Poultry Co. Ltd. 2 โรงงาน Saha Farms Group (Golden Line Business Co Ltd.) 1 โรงงาน และ Centaco Group (Sky Food Co. Ltd.) 1 โรงงาน บริษัททั้งหมดมีการส่งออกเนื้อไก่ไปสู่สวีเดนในช่วงสามปีที่ผ่านมา

แรงงานต่างด้าวที่ถูกสัมภาษณ์ทั้งหมดแจ้งว่ามีการเก็บเอกสารส่วนตัวเช่น หนังสือเดินทาง หรือเอกสารการทำงานโดยนายจ้างหรือนายหน้าจัดหางาน การสัมภาษณ์ยังแสดงให้เห็นว่ามีการเก็บค่านายหน้าจากแรงงาน และไม่มีการจัดหาประกันสุขภาพในทุกโรงงานที่ถูกสำรวจแม้จะมีการหักเบี้ยประกันจากเงินเดือนก็ตาม ตารางที่ 1 แสดงให้เห็นถึงข้อมูลที่ผู้ศึกษาพบจากการสัมภาษณ์แรงงานต่างด้าว

ตารางที่ 1 ผลการศึกษาแรงงานต่างด้าว

ดูรูปใหญ่ได้ที่ http://www.bangkokpost.com/media/content/20151126/1387101.gif

ในด้านห่วงอุปทานของภาคส่วนดังกล่าวในสวีเดน ผู้ศึกษาได้ทำการตรวจสอบ การจัดซื้อ ภาคการตลาดของสวีเดน บริษัทนำเข้า 6 บริษัท และบริษัท Supermarket ขนาดใหญ่ 5 บริษัท การศึกษาดังกล่าวยังได้ให้คำแนะนำต่อภาคส่วนต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง โดยให้ข้อเสนอแนะสำหรับบริษัทเนื้อไก่ในประเทศไทยดังนี้

• ปฏิบัติอย่างเร่งด่วนเพื่อกำจัดข้อบกพร่องต่างๆ ที่รายงานได้นำเสนอ ปฏิบัติตามข้อบังคับของกฎหมายแรงงานไทยอย่างเคร่งครัด และกำหนดเป้าหมายระยะยาวให้มีการยกระดับมาตรฐานแรงงานให้เทียบเท่ากับระดับนานาชาติ
• พยายามหยุดยั้งการจัดหาแรงงานที่มีการเก็บค่าใช้จ่ายที่ผิดกฎหมาย และยับยั้งไม่ให้นายหน้าทำการเก็บเงินกับแรงงานหรือทำให้แรงงานมีหนี้สินใดๆ
• ดำเนินการแก้ปัญหาด้านสวัสดิการแรงงาน แรงงานที่ถูกเก็บค่าประกันสุขภาพอย่างผิดกฎหมายควรที่จะได้รับการคืนเงินที่ถูกเก็บดังกล่าว
• หยุดการจัดเก็บหรือยึดเอกสารส่วนตัว เอกสารการเดินทางและหนังสือเดินทางของแรงงาน
• ตรวจสอบไม่ให้มีการล่วงละเมิด เลือกปฏิบัติ หรือการใช้ความรุนแรงต่อแรงงานจากผู้บังคับบัญชาหรือนายหน้า
• ตรวจสอบให้มีการเปิดให้แรงงานต่างด้าวสามารถสมัครเข้าเป็นสมาชิกคณะกรรมการสวัสดิการ
• ตรวจสอบให้มีการแจ้งต่อแรงงานข้ามชาติ สิทธิที่แรงงานพึงจะได้รับในภาษาของตน และดำเนินการจัดทำกลไกที่จะช่วยตอบคำถามและข้อข้องใจต่างๆ ของแรงงาน

ปัจจุบันประเทศไทยเป็นหนึ่งในประเทศที่มีการส่งออกเนื้อไก่และผลิตภัณฑ์เนื้อไก่ที่จำนวนมากประเทศหนึ่งของโลก และมีสหภาพยุโรปเป็นตลาดและมีเป้าหมายที่สำคัญ ในปี 2014 มีการส่งเนื้อไก่และผลิตภัณฑ์เนื้อไก่มาสู่ยุโรปเป็นปริมาณกว่า 207,000 ตัน ประเทศสวีเดนได้ทำการนำเข้าเนื้อไก่จากประเทศไทยตั้งแต่ช่วงปีค.ศ. 1990 รายงานดังกล่าวเป็นครั้งที่สองที่มีการรายงานด้านการใช้แรงงานข้ามชาติอย่างทารุณในประเทศไทย สทอ.อต. คาดว่ารายงาน Trapped in the kitchen of the world จะส่งผลกระทบต่อความเชื่อมั่นในผลิตภัณฑ์กสิกรรมจากประเทศไทยในตลาดโลก โดยเฉพาะในตลาดสหภาพยุโรปและประเทศที่ให้ความสำคัญต่อด้านสิทธิมนุษยชน หน่วยงานที่เกี่ยวข้องควรที่จะแสดงท่าทีที่ชัดเจนในการแก้ไขปัญหาดังกล่าว เช่นทำการตั้งคณะทำงานเพื่อทำการตรวจสอบ ดำเนินการผลักดันให้มีการยกระดับมาตรฐานที่เกี่ยวข้องกับแรงงานข้ามชาติ ทั้งการควบคุมความเป็นอยู่ สวัสดิการ และสัญญาการจ้างงาน โดยให้โอกาสภาคส่วนต่างๆ ที่เกี่ยวข้องเช่น ภาคเอกชน ภาคธุรกิจและ NGO ต่างๆ มามีส่วนร่วมในการผลักดันด้วย

[1] รายงานโดย หนังสือพิมพ์ Bangkok Post วันที่ 26 พฤศจิกายน 2558 และหนังสือพิมพ์ The Standard วันที่ 26 พฤศจิกายน 2558

ส่งออกเกษตรไทยได้รับยกเป็นกรณีศึกษาการดำเนินการตามมาตรฐานการนำเข้าสินค้า

องค์การยูนิโดร่วมกับองค์กร NORAD (Norwegian Agency for Development Cooperation) จัดทำรายงานการปฏิบัติตามมาตรฐานการค้าประจำปีค.ศ. 2015 ในชื่อรายงาน Meeting Standards, Winning Markets, Trade Standards Compliance 2015 รายงานดังกล่าวเป็นรายงานฉบับที่สองหลังจากฉบับแรกได้รับการตีพิมพ์ไปเมื่อปีค.ศ. 2010

ในรายงานดังกล่าว ประเทศไทยได้รับยกเป็นกรณีศึกษาการใช้ข้อมูลปฏิเสธการนำเข้า (Import rejection data) ในการวิเคราะห์ผลการดำเนินการตามมาตรฐานการนำเข้าสินค้า โดยใช้ข้อมูลการปฏิเสธการนำเข้าสินค้าไทยของตลาดญี่ปุ่น ออสเตรเลีย สหรัฐฯ และสหภาพยุโรประหว่างปีค.ศ. 2002-2010

ผู้ทำรายงานได้กล่าวว่า ประเทศไทยเป็นกรณีศึกษาที่น่าสนใจเพราะไทยเป็นผู้ส่งออกสินค้าการเกษตรรายใหญ่สู่ประเทศที่พัฒนาแล้วเหล่านี้ อีกทั้งมีผลการดำเนินตามมาตรฐานการนำเข้าที่แตกต่างกันในหมู่ประเทศดังกล่าว ยกตัวอย่างเช่น เมื่อเปรียบเทียบอัตราการถูกปฏิเสธการนำเข้าสินค้าไทยกับสินค้าของประเทศอื่นๆ แล้ว สินค้าไทยมีผลดำเนินการที่ดีในตลาดอเมริกาและออสเตรเลีย แต่ค่อนข้างแย่ในตลาดญี่ปุ่นและยุโรป

กราฟที่ 1.7 ถึง 1.10 แสดงให้เห็นถึงปริมาณสินค้าของไทยที่ถูกปฏิเสธการนำเข้าในตลาดต่างๆ

ในกรณีของสหภาพยุโรป (กราฟที่ 1.7) จะเห็นได้ว่าสินค้าไทยที่ถูกปฏิเสธการนำเข้านั้นเปลี่ยนแปลงไปอย่างมีนัยสำคัญ ในช่วงปี 2002-2004 นั้นสิ่งค้าที่ถูกปฏิเสธมีเนื้อสัตว์และผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ และปลาและผลิตภัณฑ์เนื้อปลาเป็นสัดส่วนที่สูง ในขณะที่ตั้งแต่ปี 2005 เป็นต้นมาสัดส่วนของสินค้าปลาลดลงเป็นอย่างมาก และสัดส่วนสินค้าในหมวดสมุนไพรและเครื่องเทศ และหมวดผลไม้และผักกลับเพิ่มสูงขึ้น

ส่วนในตลาดญี่ปุ่น ออสเตรเลีย และสหรัฐฯนั้นปฏิเสธการนำเข้าสินค้าประเภทปลา ผลไม้และผัก และธัญพืชและธัญพืชที่ใช้ในเบเกอรี่ (โดยส่วนใหญ่เป็นข้าว) มีสัดส่วนที่สูง และที่น่าสังเกตคือในช่วงปี 2004-2008 ตลาดออสเตรเลียปฏิเสธการนำเข้าอาหารแปรรูปจากไทยที่สูง

ตารางที่ 1.17 แสดงให้เห็นถึงจำนวนการปฏิเสธการนำเข้าสินค้าไทยตามเหตุผลระหว่างปี 2002-2010 โดยแบ่งเป็นตารางเป็นสามส่วนด้วยกันคือ 1) จำนวนการปฏิเสธสินค้าสุทธิ 2) สัดส่วนการปฏิเสธสินค้าจากสินค้าของไทยทั้งหมด และ 3) สัดส่วนการปฏิเสธสินค้าจากสินค้าที่นำเข้าทั้งหมด

จะเห็นได้ว่ามีความหลากหลายของสาเหตุการปฏิเสธการนำเข้าสินค้าไทยในหมู่ตลาดดังกล่าว การปนเปื้อนของแบคทีเรียเป็นสาเหตุหลักในการปฏิเสธสินค้าไทยในตลาดอียู (ร้อยละ 26) ญี่ปุ่น (ร้อยละ 54) และสหรัฐฯ (ร้อยละ 13) ในขณะสินค้าที่โดนปฏิเสธโดยสาเหตุดังกล่าวในตลาดออสเตรเลียนั้นต่ำ (ร้อยละ 6)

สารฆ่าแมลงตกค้าง (Pesticide residues) และการตกค้างของยาปศุสัตว์ (Veterinary drug residues) เป็นเหตุผลหลักอีกข้อที่ตลาดยุโรปปฏิเสธสินค้าไทย (ร้อยละ 24) ในขณะที่ตลาดอเมริกาปฏิเสธสินค้าไทยโดยเหตุผลดังกล่าวเพียงร้อยละ 2 และตลาดออสเตรเลียเพียงร้อยละ 6

ในทางกลับกัน เหตุผลหลักของการปฏิเสธสินค้าในตลาดออสเตรเลีย(ร้อยละ 63) และอเมริกา (ร้อยละ 22) คือการติดฉลากที่ไม่ถูกต้อง ในขณะการปฏิเสธสินค้าเพราะเหตุผลดังกล่าวในตลาดอียู (ร้อยละ 0.1) และญี่ปุ่น (ร้อยละ 0) นั้นต่ำ

จากสัดส่วนการปฏิเสธสินค้านำเข้าทั้งหมดนั้น ไทยทำได้ดีในตลาดอเมริกา (ร้อยละ 2.7 ของสินค้าที่โดนปฏิเสธทั้งหมด) แต่ไม่ดีในตลาดญี่ปุ่น (ร้อยละ 8.6 ของสินค้าที่โดนปฏิเสธ)

ในตลาดอียูสินค้าไทยโดนปฏิเสธเพราะ สารฆ่าแมลงตกค้าง (ร้อยละ 21) คิดเป็นสัดส่วนที่สูงของสินค้าที่โดนปฏิเสธเพราะเหตุผลดังกล่าว ในตลาดออสเตรเลียก็เช่นกัน สินค้าไทยโดนปฏิเสธเพราะความสะอาด (ร้อยละ 21.5) การปนเปื้อนอื่นๆ (ร้อยละ 18.3) เป็นสัดส่วนที่สูงในตลาดญี่ปุ่น การปนเปื้อนของแบคทีเรีย คิดเป็นร้อยละ 21 ของสินค้าที่โดนปฏิเสธโดยเหตุผลดังกล่าว ส่วนตลาดสหรัฐสินค้าไทยที่โดนปฏิเสธคิดเป็นสัดส่วนที่ต่ำ

ตารางที่ 1.18 และ 1.19 แสดงให้เห็นถึงอัตราและอัตราสัมพัทธ์ของการโดนปฏิเสธสินค้ากสิกรรมของไทยในทั้งสี่ตลาด โดยแยกออกเป็นสินค้าสี่ประเภท และมีค่าเฉลี่ยของประเทศที่มีรายได้ปานกลาง (upper middle-income countries) ในตลาดดังกล่าว สำหรับเปรียบเทียบ

ข้อมูลจากตารางดังกล่าวแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างของผลการดำเนินการของไทยในแต่ละตลาด ในตลาดอียูและญี่ปุ่น สินค้าไทยมีอัตราที่ถูกปฏิเสธสูงกว่าค่าเฉลี่ย แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการปฏิบัติตามมาตรฐานของตลาดดังกล่าวที่ต่ำ ในขณะที่สินค้าไทยมีอัตราที่สูงกว่าค่าเฉลี่ยในตลาดออสเตรเลียและอเมริกา ความแตกต่างดังกล่าวสามารถสันนิฐานได้ว่าประเภทสินค้าที่ไทยส่งไปสู่ตลาดเหล่านี้มีความแตกต่าง อีกทั้งมาตรฐานความปลอดภัยของสินค้าอุปโภคบริโภคที่แตกต่างและความใส่ใจเป็นพิเศษในด้านที่แตกต่างกันไปของแต่ละตลาด เช่น ด้านสารฆ่าแมลงตกค้างในอียู และการปนเปื้อนของแบคทีเรียในญี่ปุ่น นอกจากนี้แล้วประเภทของสินค้าที่โดนตรวจสอบเป็นพิเศษก็แตกต่างกันเช่น สมุนไพรและเครื่องเทศในตลาดอเมริกา และถั่วและเมล็ดในตลาดออสเตรเลีย

สรุป

การวิเคราะห์ข้อมูลของสินค้าไทยที่โดนปฏิเสธแสดงให้เห็นถึงความท้าทายในการยกระดับมาตรฐานสินค้าการเกษตรไทยในด้านต่างๆ ความแตกต่างของอัตราการถูกปฏิเสธของสินค้าไทยในแต่ละตลาด แสดงให้เห็นว่าสินค้าเกษตรไทยมีปัญหามาตรฐานเพียงบางประเภท (commodity-specific) และเป็นปัญหาที่มีเฉพาะในแต่ละตลาด (market-specific) นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นถึงข้อกำหนดเฉพาะและการบังคับใช้ที่แตกต่างกันในแต่ละตลาดอีกด้วย ยกตัวอย่างเช่น ปัญหาการควบคุมสารฆ่าแมลงตกค้างในอียู และปัญหาการติดฉลากให้ถูกต้องในตลาดอเมริกา

UNIDO จัดประชุม Vienna Food Safety Forum

องค์การยูนิโดร่วมกับหน่วยงาน China Food and Drug Administration (CFDA) ของประเทศจีนจัดงานประชุมด้านความปลอดภัยอาหาร ณ กรุงเวียนนา ในวันที่ 11 กันยายน 2015 ที่จะมาถึง

การประชุมดังกล่าวเป็นผลจากการ ดำเนินงานต่อเนื่องระหว่างสององค์การ หลังจากได้ร่วมกันลงนามในบันทึกความเข้าใจ (MoU) ระหว่างการประชุมความปลอดภัยด้านอาหารนานาชาติ ณ กรุงปักกิ่งเมื่อต้นปีที่ผ่านมา การลงนามดังกล่าวแสดงถึงความตั้งใจของทั้งสององค์การที่จะร่วมมือกันส่งเสริมความปลอดภัยของอาหาร และการสร้างขีดความสามารถที่เกี่ยวข้องในด้านดังกล่าว

การประชุมครั้งนี้มุ่งชี้ให้เห็นถึงประโยชน์ที่จะได้รับจากความปลอดภัยของอาหาร ในด้านความมีส่วนร่วม ความยั่งยืน และการพัฒนาอุตสาหกรรม จุดประสงค์ของการประชุมคือการนำเสนอแนวทางปฏิบัติที่เป็นเลิศในด้านการควบ คุมความปลอดภัยของอาหารจากทั่วโลก ผ่านกรณีศึกษาต่างๆ โดยจะมุ่งเน้นในด้านความจำเป็นของการมีส่วนร่วมของภาคอุตสาหกรรมในการสร้าง ขีดความสามารถในด้านความปลอดภัยของอาหาร นอกจากนี้ผู้จัดประชุมจะให้ความสำคัญต่อการเรียนรู้จากอดีต เพื่อนำไปหาแนวร่วมในการพัฒนาและยกระดับระบบการควบคุมดูและความปลอดภัยของ อาหารต่อไป

การประชุมดังกล่าวจะมีผู้เข้าร่วมจากภาคส่วนต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการกำกับดูแลความปลอดภัยด้านอาหารและอุตสาหกรรมอาหาร คาดว่าผู้ที่เข้าร่วมประชุมจะสามารถตระหนักถึงความเชื่อมโยงระหว่างแนวทาง การพัฒนานโยบายระดับขาติ มีความเข้าใจต่อความสำคัญของกรอบกฎระเบียบและความท้าทายในการสร้างความ ปลอดภัยด้านอาหาร ผลที่ได้จากการเข้าร่วมจะช่วยให้ผู้เข้าร่วมประชุมสามารถเลือกใช้แนวทางปฏิบัติ ทิศทางการพัฒนา และสร้างความร่วมมือกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในด้านความปลอดภัยของอาหารต่อไป

ความปลอดภัยของอาหารเป็นประเด็นที่มีความสำคัญสูงขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะในบริบทของการขยายตัวของห่วงโซ่อุปทานด้านอาหาร หน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับด้านดังกล่าวในประเทศที่มีอำนาจทางเศรษฐกิจได้ เริ่มตัดสินใจที่จะปรับปรุงกรอบข้อบังคับด้านความปลอดภัยของอาหาร และร่วมมือกับภาคส่วนที่เกี่ยวข้องเพื่อรักษามาตรฐานความปลอดภัยของอาหารบน จานของประชาชน

ภาคอุตสาหกรรมมีบทบาทที่สำคัญในการรักษาระดับประสิทธิภาพและประสิทธิผลของระบบอุปทานและการจัดส่งอาหาร ในขณะที่กรอบและข้อบังคับต่างๆ ด้านความปลอดภัยของอาหารนั้นเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ เพื่อที่สร้างข้อบังคับสำหรับผู้ผลิตและผู้จัดหาที่เข้มงวดมากขึ้น

ประเทศจีนได้แสดงความจำนงที่จะเพิ่มความปลอดภัยของอาหาร มีการบังคับใช้มาตรการต่างๆ เช่น China Food and Drug Administration (CFDA) การบังคับใช้กฎหมายด้านความปลอดภัยของอาหาร มาตรการเหล่านี้ล้วนช่วยเสริมสร้างความมั่นใจในความปลอดภัยและความน่าเชื่อถือของผลิตภัณฑ์อาหารจีน

 

Source: UNIDO

เก็บตก EXPO Milano 2015

งาน World Exposition Milano 2015, Italy หรือเรียกสั้นๆ ว่า งาน Expo Milano 2015 เป็นงานแสดงที่รวบรวมเอาสุดยอดนวัตกรรมและเอกลักษณ์จากทั่วทุกมุมโลกมาจัดแสดงไว้ที่เดียว ภายใต้หัวข้อFeeding the Planet, Energy for Life ทีมเจ้าหน้าที่ของสำนักงานฯ ได้มีโอกาสไปร่วมและเยี่ยมชมซุ้มงานแสดงของไทย มาเลเซีย UAE คาซัคสถาน ญี่ปุ่น และสหราชอาณาจักร จึงได้เก็บบรรยากาศมาฝากผู้อ่าน

Thai Pavilion

อาคารแสดงประเทศไทยได้นำเสนอแนวคิด “Nourishing and Delighting the World” หรือการเลี้ยงดูโลกอย่างยั่งยืน มีการนำเสนอศักยภาพด้านเกษตรกรรมของไทย ผ่านการออกแบบสถาปัตยกรรมเชิงสัญลักษณ์จาก 3 องค์ประกอบหลัก ได้แก่ งอบ พญานาค และฐานเจดีย์ อันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของประเทศไทย และมีการแสดงและกิจกรรมต่างๆเพื่อสร้างความบันเทิงให้กับผู้เข้าชม

พื้นที่การจัดงานของประเทศไทยแบ่งเป็นสามส่วนด้วยกัน ได้แก่ HALL A – สุวรรณภูมิ Golden Land HALL B – ครัวไทยสู่ครัวโลก – Kitchen to the World และ HALL C – กษัตริย์แห่งเกษตร King of Agriculture

โดย HALL A นำเสนอความอุดมสมบูรณ์ของประเทศไทย ผ่านเทคนิคโฮโลแกรม 3 มิติ ใน HALL B มีการใช้เทคนิคการฉายภาพบนพื้นผิวรอบทิศทาง ร่วมกับการแสดงเต้นของนักแสดง เล่าเรื่องทุกขั้นตอนของการเกษตรและอาหาร รวมทั้งศักยภาพในด้านต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับอาหารของประเทศไทยเช่น ความคิดสร้างสรรค์ และเทคโนโลยี และ Hall C นำเสนอพระราชกรณีด้านการเกษตรของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวผ่านวีดิทัศน์

Malaysian Pavilion

ประเทศมาเลเซียได้นำเสนอการแสดงในหัวข้อ “Towards a Sustainable Food Ecosystem” ซึ่งไฮไลท์กิจกรรมและมาตรการของมาเลเซียในด้านความยั่งยืน การเกษตรและการมีส่วนร่วม โดยเน้นในด้านความเชื่อมโยงระหว่างการพัฒนาเศรษฐกิจและการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมบนพื้นที่กว่า 2,047 ตารางเมตร ห้องแสดงมีรูปคล้ายกับเมล็ดพืชป่าเรียงต่อกัน ในส่วนแรกมีการแสดงวีดิทัศน์เกี่ยวกับประเทศมาเลเซีย ในส่วนที่สองและสามเป็นการจำลองป่าดงดิบ ที่มุ่งแสดงให้เห็นถึงความอุดมสมบูรณ์ของป่า ซึ่งเป็นต้นกำเนิดของทรัพยากรทางเศรษฐกิจด้านต่างๆ และตอกย้ำความสำคัญในการรักษาและอนุรักษ์ป่าไม้ ส่วนในพื้นที่สุดท้ายมีการแสดงวัฒนธรรมต่างๆ และการสอนทำอาหารมาเลย์ โดยมีผู้ให้ความสนใจนั่งฟังและรับชมเป็นจำนวนมาก นอกจากนี้ยังมีบริเวณร้านอาหารที่ให้บริการเครื่องดื่มและอาหารพื้นบ้านของมาเลเซียอีกด้วย

UAE Pavilion

พื้นที่การแสดงของประเทศ UAE สร้างขึ้นโดยจำลองลักษณะของทะเลทราย โดยผู้เข้าชมจะได้เดินผ่านกำแพงทรายที่คล้ายช่องแคบในหุบเขา ระหว่างพื้นที่ก็มีการจัดแสดงเรื่องราวและความท้าทายของประเทศ UAE ในด้านอาหาร พลังงานและความยั่งยืน ประเด็นที่ UAE ยกมานำเสนอคือ “In the future, will it be possible to ensure sufficient, good, healthy sustainable food for all mankind?” ซึ่งสอดคล้องกับหัวข้อของ Expo 2015 ในส่วนที่สองมีการจัดแสดงวีดิทัศน์ที่เล่าเรื่องความสำคัญของการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและความร่วมมือของมนุษยชาติผ่านตัวละครเด็กหญิงชื่อซาร่า ที่ย้อนอดีตกลับไปเสาะหาความสำคัญของต้นไม้และเมล็ดพันธุ์ และในส่วนสุดท้ายมีการจัดแสดงเพื่อโปรโมต Expo 2020 ที่จะจัดขึ้นที่กรุง Dubai ประเทศ UAE

Kazakhstan Pavilion

พื้นที่การจัดแสดงของคาซัคสถานนั้นมีความสร้างสรรค์เป็นอย่างมาก นำเสนอประเด็นด้านอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม การใช้ทรัพยากรอย่างพอเพียง โดยผ่านประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของประเทศบนพื้นที่การจัดแสดงประมาณ 2,396 ตารางเมตร ในส่วนแรกมีการนำเสนอวีดิทัศน์ร่วมกับการวาดรูปโดยใช้เงาทรายเล่าประวัติศาสตร์ของประเทศ ไปที่จุดเริ่มต้นของประเทศ หลังจากนั้นในส่วนที่สองมีวีดิทัศน์ 4 มิติที่ใช้ในการนำเสนอจุดต่างๆ ที่น่าสนใจของคาซัคสถานส่วนในพื้นที่สุดท้ายนั้นเป็นห้องที่นำเสนอแหล่งอาหารด้านต่างๆ ของประเทศทั้ง นมม้า แอปเปิ้ล Almaty และไข่ปลาคาร์เวียร์ที่เลื่องชื่อ และมีการโปรโมตงานแสดง “Astana Expo 2017” ภายใต้หัวข้อ “Future Energy” นอกจากนั้นยังมีพื้นที่ที่ให้บริการด้านอาหารและเครื่องดื่มที่เป็นเอกลักษณ์ของคาซัคสถานด้วย

Japan Pavilion

งานแสดงของประเทศญี่ปุ่นนั้นได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก แถวคิวที่ต่อรอเข้าชมนั้นว่ากันว่าใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมง หัวข้อที่ญี่ปุ่นนำเสนอได้แก่ “Harmonious Diversity” ในพื้นที่แรกนั้นมีการนำเสนอถึงแนวคิดด้านอาหารของประเทศญี่ปุ่นที่เน้นการเคารพและให้เกียรติอาหาร ผ่านศิลปะทาง Digital ในส่วนที่สองนั้นเป็นการเล่าเรื่องความสำคัญของข้าวและผลิตผลการเกษตรต่างๆ โดยใช้เทคนิค Digital ร่วมกับต้นบัวจำลองที่สวยงาม มีการแสดงนิทรรศการด้านอาหารทีเริยบเรียงเอาอาหารประเภทต่างๆ ทั้งคาวและหวาน ข้าวนานาประเภทมาร่วมกัน ในส่วนสุดท้ายนั้นผู้จัดงานได้นำเสนอแนวคิดร้านอาหารในอนาคต ที่มีการ Interaction ระหว่างผู้คนในร้าน และการเลือกเมนูอาหารผ่านวัตถุดิบ รสนิยมด้านต่างๆ และฤดูที่ผู้รับประทานชอบ หลังจากเสร็จสิ้นการแสดงแนวคิดร้านอาหารในอนาคตแล้ว ก็มีร้านอาหารญี่ปุ่นหลากหลายรูปแบบมานำเสนอให้ผู้เข้าชมเลือกรับประทาน ซึ่งถือว่าเป็นแนวคิดที่น่าสนใจเป็นอย่างมาก

พื้นที่การจัดแสดงของญี่ปุ่นนั้นมีถึง 4,170 ตารางเมตรซึ่งถือว่าใหญ่ที่สุดในงานเลยก็ว่าได้ ใช้สถาปัตยกรรมที่น่าสนใจและสื่อถึงความหมายที่ลึกซึ้ง โดยได้นำเอาไม้ที่ recycle มาจากตึกและสิ่งก่อสร้างในเมือง Fukushima มาแสดง นอกจากนี้ยังมีการใช้แอปริเคชั่นร่วมกับ Smartphone เพื่อให้การแสดงข้อมูลต่างๆมีความน่าสนใจ แสดงให้เห็นถึงความพยายามของญึ่ปุ่นที่จะผลักดันแนวคิดและวัฒนธรรมการรับประทานอาหารของตน ผ่านงานแสดงครั้งนี้เพื่อให้ได้รับการจดทะเบียนโดย UNESCO เป็นวัฒนธรรมการรับประทานอาหารที่มีเอกลักษณ์

UK Pavilion

ประเทศสหราชอาณาจักร (UK) ใช้ ผึ้ง เป็นสื่อในการเล่าเรื่องราว ในการสร้างความตระหนักถึงความท้าทายด้านอาหารที่จะมาถึงในอนาคต เมื่อเดินเข้าพื้นที่แสดงงานจะผ่านบริเวณสวนและทุ่งหญ้าที่ยกระดับสูงที่จำลองให้ผู้เข้าชมมองเห็นโลกจากมุมมองของผึ้ง และที่เป็นไฮไลท์ของงานแสดงนี้คือรังผึ้งจำลองขนาดใหญ่ที่สูงถึง 17 เมตร สร้างจากโลหะอะลูมิเนียมกว่า 180,000 ชิ้น และหนักกว่า 30 ตัน มีการจำลองเสียงและความสั่นสะเทือนและสัญญาณไฟที่แสดงให้เห็นถึงการเคลื่อนไหวเข้าออกรังจากรังผึ้งจริงที่ตั้งอยู่ที่เมืองน๊อตติ้งแฮม สหราชอาณาจักรอีกด้วย ซึ่งเป็นการแสดงนวัตกรรมที่ทีมวิจัยในสหราชอาณาจักรได้พัฒนาขึ้นเพื่อใช้ติดตามและดูแลพฤติกรรมของผึ้งอย่างใกล้ชิด โดยมีจุดประสงค์ที่จะเพิ่มอัตราความอยู่รอดและประสิทธิภาพในการผสมเกสรของผึ้งในอนาคต

สิ่งที่ผู้จัดพยายามจะสื่อผ่านงานแสดงคือความสำคัญของผึ้งในห่วงโซ่อาหาร ผึ้งเป็นสื่อผสมเกสรให้พืชเกษตรที่เป็นอาหารหลักของประชากรโลกกว่า 70 สายพันธุ์ แต่ในปัจจุบันการใช้สารเคมีและยาฆ่าแมลงส่งผลกระทบต่อผึ้งในด้านต่างๆ อย่างรุนแรง นอกจากนี้ผึ้งยังเป็นสัตว์ที่ต้องทำงานเป็นทีม ต้องพึ่งพาอาศัยและแลกเปลี่ยนข้อมูลต่างๆ เพื่อความอยู่รอด เปรียบเหมือนมนุษย์ชาติที่จะต้องร่วมมือกันเพื่อก้าวข้ามผ่านความท้าท้ายด้านสิ่งแวดล้อมและด้านอาหารที่จะมาถึงในอนาคต เมื่อประชากรของโลกเพิ่มขึ้นถึง 9 พันล้านคนในปี ค.ศ. 2050 (ปัจจุบันประชากรโลกมีทั้งหมดประมาณ 7 พันล้านคน)

สหภาพยุโรปเพิ่มมาตรการป้องกันการติดเชื้อ Xylella Fastidiosa ในพืช

ตัวแทนผู้เชี่ยวชาญของประเทศสมาชิกในคณะกรรมการ PAFF (Plant, Animal, Food and Feed) ได้ทำการรับรองมาตรการเสริมเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของ Xylella Fastidiosa ซึ่งเป็นแบคทีเรียที่มีอันตรายต่อต้นมะกอกและพืชประเภทองุ่นและส้ม

มาตรการใหม่นี้บังคับให้ประเทศสมาชิกต้องทำการแจ้งเมื่อมีการระบาดเกิดขึ้น ดำเนินการสำรวจอย่างเป็นทางการ และทำการกักกันพื้นที่ติดเชื้อทันที รวมทั้งมาตรการการจำกัดพืชที่ติดเชื้อ และพืชที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียง (รัศมี 100 เมตร) โดยไม่คำนึงถึงสภาพของพืช

การนำเข้าและการเคลื่อนย้ายพืชที่มีความเสี่ยงจากประเทศที่สามเข้าสู่สหภาพยุโรปจะต้องมีเงื่อนไขที่เข้มงวด ในปัจจุบันมีการห้ามนำเข้ากาแฟจากประเทศ Honduras และ Costa Rica เพราะสินค้ากาแฟจากสองประเทศนี้มีความเสี่ยงที่สูง

การระบาดของ Xylella Fastidiosa ในสหภาพยุโรปเกิดขึ้นในครั้งแรกในประเทศอิตาลี เมื่อวันที่ 21 ตุลาคม ค.ศ. 2013 และได้แพร่ระบาดไปทั่วทั้งพื้นที่ทางใต้ของอิตาลี สหภาพยุโรปได้ดำเนินมาตรการเร่งด่วนเพื่อควบคุมการแพร่ระบาดครั้งแรกในเดือนกุมภาพันธ์ 2014 และเดือนกรกฎาคม 2014

การขาดการรักษาที่มีประสิทธิภาพ และความหลากหลายของสายพันธุ์พืชที่ได้รับผลกระทบจากการติดเชื้อ อีกทั้งความเป็นไปได้ที่สูงในการแพร่กระจายของโรคดังกล่าวในพื้นที่สหภาพยุโรป ทำให้การระบาดของแบคทีเรียดังกล่าวเป็นภัยคุกคามที่ร้ายแรงต่อภาพเกษตรกรรมของสหภาพยุโรป

มาตรการป้องการการติดเชื้อที่สหภาพยุโรปทำการบังคับใช้ตั้งอยู่บนพื้นฐานของการทดลองวิทยาศาสตร์ ที่ได้รับการตีพิมพ์เมื่อเดือนมกราคม ค.ศ. 2015 และผลการตรวจสอบของคณะกรรมการกำกับด้านอาหารและสัตวแพทย์ในปีค.ศ. 2014